De Ural rex is een kattenras wat van oorsprong afkomstig is uit het Ural gebergte in Rusland. Het bijzondere aan deze kat is zijn gekrulde dubbele vacht. Het ras kent zowel een korthaar en een langhaarvariant.

Geschiedenis

Al in de jaren 20 van de vorige eeuw werden in het Oeralgebied de eerste Rex katten gesignaleerd. De rexen waren wilde katten en er werd niet mee gefokt. De huidige Ural rexen vinden hun oorsprong in de russische stad Ekaterinaburg. De familie Poduhrovskih had daar een zwart gevlekt met witte huiskat, genaamd Mura. In 1988 kreeg Mura een nestje met drie kittens, twee hiervan hadden een gekrulde vacht. Eén van de gekrulde kittens, een katertje genaamd Vasilij bleef in de familie. Deze kater werd de uiteindelijke stamvader van alle huidige Ural rexen. Hij werd gepaard met een huiskat en alle kittens uit dit nest waren gladharig. Daarna werd hij met zijn moeder gepaard en hieruit werden de gekrulde kater Bars geboren en de gekrulde poes Murka. Dit was het bewijs dat de gekrulde vacht werd veroorzaakt door een recessief verervend gen. Met deze katten is men verder gaan fokken, om wat variatie in de genen te houden werd er uitgekruist met Russische huiskatten. Er is ook een testkruising gedaan met de Cornish rex en de Boheemse rex. Uit deze kruising kwamen alleen gladharige kittens. De rex genen zijn derhalveniet aan elkaar verwant. In 2006 is de Ural rex door de WCF erkend. Er zijn verschillende catteries in Ekaterinaburg en Moskou die actief met dit ras fokken en showen. Het karakter van de Ural rexen is evenwichtig en vriendelijk.

Vacht en type

De vacht is niet hetzelfde als bij de andere rex rassen die we kennen. Het hele lichaam is bedekt met een dikke dubbele vacht met losvallende krullen. De krullen voelen elastisch aan. De langhaarvariant ziet er wat rommelig uit en is daardoor wat minder populair. Alle vachtkleuren zoals ze bij gewone huiskatten ook voorkomen zijn erkend bij de Ural Rex. Niet erkende kleuren zijn: chocolate, lilac, cinnamon en fawn, niet erkende vachtpartonen zijn getickt tabby en burma. Gedurende de eerste twee jaren van het leven zal de Ural Rex een aantal keer van vacht wisselen. Het kittenhaar heeft een grijsachtige kleur. De kittens moeten goed gekamt en geborsteld worden om de losse grijze haren te verwijderen, omdat deze de kwaliteit van de vachtkleur en de krullen negatief beïnvloeden. De Ural rex is een middelgrote kat met een stevig maar elegant voorkomen. De kop is wigvormig en de lengte van de kop is gelijk aan de breedte. De jukbeenderen zijn duidelijk aanwezig met een duidelijke pinch. De oren zijn middelgroot en hoog geplaatst op de kop. De ogen zijn groot, ovaal en wijd uit elkaar geplaatst.

Kenmerken

De Turkse Van is een overwegend witte kat met een langharige vacht. De kat heeft een grote gekleurde vlek of vlekken bovenop de kop met een gekleurde staart en enkele kleine vlekjes over de rest van het lichaam. De kat heeft een krachtig lichaam en een stevige kop. De kat heeft alerte en levendige uitstraling met een dominant karakter.

Geschiedenis

In de omgeving van het Vanmeer bij de berg Ararat in Oost-Turkije komen al lange tijd langharige katten met een overwegend wit uiterlijk voor die als huisdier gehouden worden. In de jaren vijftig zijn een aantal van deze katten door twee Engelse toeristen mee teruggenomen naar Engeland. Een van deze toeristen is begonnen om met deze dieren te fokken in Engeland. Vanuit Engeland verspreidde het ras zich daarna over de hele wereld. Vandaag de dag worden er nog af en toe dieren vanuit het oorspronkelijke verschijningsgebied geïmporteerd naar andere landen om zo de fokbasis te verbreden.

Uiterlijk

De Turkse Van dankt zijn kenmerkende vachtpatroon aan het dominante ‘piebald white spotting’ gen, S, wat in dubbelvoud aanwezig is. Hierdoor beperkt de kleur zich tot de kop en staart met soms nog enkele kleine vlekjes op een verder compleet wit lichaam. De eerste katten waren rood op wit gekleurd, maar tegenwoordig komen er ook crème/wit, zwart/wit, blauw/wit, schildpad/wit, blauwcreme/wit en variëteiten met een tabbypatroon in de gekleurde delen voor. De oogkleur is normaal goud maar er komen ook nog dieren voor met één of twee blauwe ogen. Ook dit wordt veroorzaakt door het gen S wat de pigmentaanmaak in zowel vacht als oog remt.

Erkenning

Het ras is sinds de jaren zestig volledig erkend door de meeste overkoepelende organisaties op raskattengebied.

De Turkse Angora (Turks: Ankara Kedisi, ‘Ankara kat’) is een van de oudste, natuurlijke rassen van de kat. De oorsprong ligt in centraal Turkije, in de regio Ankara (van oudsher bekend als Angora). Het ras is al in de jaren 1600 gedocumenteerd en wordt beschouwd als de oorsprong van de mutaties voor zowel de kleur wit (het dominante witte gen is in werkelijkheid de afwezigheid van kleur) en lang haar. Het ras wordt ook wel aangeduid als gewoon de Angora of Ankara kat, en in sommige verouderde literatuur als de Angola.

Fysieke kenmerken

Turkse Angora katten hebben een zijdeachtige staart met een middellange vacht. Ze hebben geen ondervacht en hebben een evenwichtig lichaamstype. Ze zijn zeer atletisch en zullen op zoek gaan naar hoger gelegen grond, zoals kasten, rekken of andere locaties die een goede uitvalsbasis bieden om de omgeving te observeren.
Hoewel ze bekend staan om hun glanzende witte vacht zijn er op dit moment meer dan twintig variëteiten waaronder zwart, blauw en rood. Ogen kunnen blauw, groen, oranje, of zelfs odd-eyed (een blauw en een oranje of groen) zijn. De ogen zijn amandelvormig. De oren zijn puntig, groot en staan ver uit elkaar. Kenmerkend is de pluimstaart, die vaak staand gedragen wordt, loodrecht op de rug.

Karakter

Turkse Angora katten zijn zeer actief, intelligent en betrokken. Ze hechten zich aan mensen, maar de kat zal vaak een bepaald lid van de familie selecteren om hun constante metgezel zijn. Zij streven naar het ‘nuttig’ zijn op welke manier dan ook. Hun intelligentie is soms opmerkelijk, met basis probleemoplossende vaardigheden. Ze zijn makkelijk te trainen, zowel vanwege hun intelligentie alsook hun verlangen om te communiceren met mensen.
De Turkse Angora heeft een tomeloze energie. Het is een ras die vaak op zoek gaat naar de hoogtes in het huis, inclusief toppen van deuren, boekenkasten en andere meubels. Ze kunnen het goed vinden in huizen met andere dieren, kinderen, en veel activiteit.

Geschiedenis

Net als alle andere huiskatten stammen de Turkse Angora’s af van de Afrikaanse wilde kat (Felis silvestris lybica). Katten uit Oost bergachtige gebieden van de vroege Anatolië en door inteelt en natuurlijke selectie hebben zich ontwikkeld tot langharige rassen zoals de Turkse Van en de Turkse Angora. Langharige katten werden geïmporteerd naar Groot-Brittannië en Frankrijk vanuit Klein-Azië, Perzië en Rusland al vanaf de late 16e eeuw. Al zijn er zelfs aanwijzingen dat ze reeds verschenen in Europa in de 14e eeuw als gevolg van de kruistochten. De Turkse Angora is gebruikt om de vacht van de Perzen te verbeteren. De Turkse Angora werd al in de 17de eeuw als apart ras erkend in Europa.
In het begin van de 20e eeuw begon de Turkse regering in samenwerking met de dierentuin van Ankara een zorgvuldige fokprogramma om de Turkse Angora te beschermen en te behouden. De zuiver witte kat wordt beschouwd als een nationale schat.

Gezondheidsoverwegingen

Het W-gen dat verantwoordelijk is voor de witte vacht en blauwe ogen is nauw verwant aan het gehoor. De aanwezigheid van een blauw oog kan er op wijzen dat de kat doof is aan de kant van de blauwe oog, met een aantal katten volkomen doof als deze twee blauwe ogen heeft. Echter, een groot aantal blauwe en odd-eyed witte katten hebben een normaal gehoor, en zelfs dove katten leiden een heel normaal leven als ze binnenshuis gehouden worden.
Sommige Turkse Angora kittens last hebben van erfelijke ataxie, een zeldzame aandoening die wordt verondersteld te worden overgenomen als autosomaal recessief. De kittens hebben last van onophoudelijk schudden en halen hun volwassen leven niet.
Een andere zeldzame genetische aandoening, maar waarvan bekend is dat deze in het ras zit, is hypertrofische cardiomyopathie (HCM). Dit is een cardiale aandoening die zich meestal openbaart tussen de leeftijd van 2 – 6 jaar. Katers worden vaker en zwaarder getroffen dan poezen. In de Maine Coon, is HCM gelinkt aan een autosomaal dominant gen en onderzoekers werken er aan om de markers te identificeren voor deze ziekte. Echter, in de Turkse Angora is de ziekte nog niet uitvoerig onderzocht wat vooral komt door de zeldzaamheid.

De ontwikkeling van het Toyger-kattenras is begonnen in 1980 toen Judy Sudgen probeerde om via selectief fokken het vlekkenpatroon van een aantal van haar katten te verhelderen. Op een dag merkte ze dat er tijgerachtige patronen zaten op twee van haar katten. Ze haalde in India een kat met opvallende patronen op zijn kop en daarmee begon de uitdaging om de tijgerachtige, ronde patronen te ontwikkelen. De introductie van een Bengaal in de bloedlijn was bedoeld om de kat een groter lichaam en meer volume te geven.
In 1990 werd het ras door de TICA officieel erkend in de categorie ‘Registration Only’. In 2007 werd de status verhoogd en behoren de toygers tot de hoogste categorie, de ‘Full Championship Status’. Er wordt door de fokkers aan gewerkt om behalve de bruine kleur ook de kleur zilver voor toygers erkend te krijgen.

Fokkers

Wereldwijd zijn er ruim 30 fokkers van dit ras. Deze fokkers werken nauw samen om het toyger-ras verder te ontwikkelen. De fokkers proberen om rond het jaar 2010 een aantal nieuwe kenmerken te hebben toegevoegd zoals meer ronde ogen en een bredere neus.

Uiterlijk

De Toyger heeft een middelgrote ovale kop met een dominante diepe, cilindervormige snuit. De oren zijn smal en rond en staan breed op de kop. De oren zijn kort en dichtbehaard. De amandelvormige ogen staan ver uit elkaar achter in het gezicht. Het oog zit in de buurt van de aanzet van het oor. De kat heeft een brede neus die minstens net zo breed moet zijn als de ruimte tussen de ogen. Het lange lichaam is diep en rond. De kat moet sterk en robuust zijn, maar niet hoekig. De pootlengte is ongeveer even groot als de hoogte van het lichaam. De staart is erg lang en dun met een ronde punt. De Toyger heeft een jong en atletisch uiterlijk. De markeringen horen vrijwel zwart tot bruin te zijn engelijkmatig gekleurd. Erg donkere markeringen hebben de voorkeur. Het contrast tussen de markeringen en het grondpatroon moet zeer duidelijk zijn, waardoor er een zeer duidelijk, scherp getekend patroon ontstaat. De strepen op het lichaam zijn verticaal gelijnd met cirkelvormige markeringen in de nek, poten en staart. De buik en binnenkant van de poten moeten gemarkeerd zijn. De kussentjes op de klauwen en het puntje van de staart horen zwart te zijn. Het gezicht hoort cirkelvormige markeringen rondom het gezicht te hebben. Traditionele tabby markeringen die radiaalvormig weglopen van het gezicht zijn niet gewenst. Lichte tot vrijwel witte kleine markeringen op de achterkant van de oren zijn gewenst. Naturel ‘make-up’ is belangrijk: de ogen moeten een zwarte ‘mascara’ markering hebben met witte ringen om de ogen. Voor de mond is het gewenst om zwarte markeringen rond de lippen te hebben.

Tonkanees is een middelgroot kattenras welke zich onderscheidt door points zoals bij Siamees en Birmaan rassen. Het zijn levendige, vriendelijke, vaak spraakzame katten, met een gezellige persoonlijkheid. Ze kunnen prima in huis gehouden worden als ze voldoende beweging krijgen. Ze worden vaak aangeduid als ‘Tonks’.

Geschiedenis

Tonkanezen zijn het resultaat van een recente kruising tussen de Siamees en Birmese kattenrassen, hoewel sommigen beweren dat tonkanees-achtige katten al bestaan sinds ten minste het begin van de 19e eeuw. De naam van het ras is niet gerelateerd aan het tonkan gebied van Indo-China, of het incident in de Golf van tonkan tijdens de Vietnam oorlog. In het begin was de rasnaam een verwijzing naar het eiland Tonka in de musical South Pacific. Het verkeerde idee dat de naam een geografische verwijzing in tandem met de Siamees en Birmese ras namen resulteerde in een geleidelijke overgang naar de huidige engelse spelling Tonkinees, waaronder het ras werd erkend door de verenigingen in de Verenigde Staten. De tonkanees is een perfecte combinatie van de Birmese en de Siamese katten omdat ze verschillende eigenschappen delen van de Birmese en de Siamees en beiden tonen in hun gedrag.

Karakter

De tonkanees is een sympathieke persoonlijkheid, niet verwonderlijk, want de Birmese en Siamese worden gewaardeerd voor hun temperament. Trouwe volgelingen zeggen dat de tonkanees het beste heeft van beide rassen. Zijn stem is milder van toon dan de Siamees. Het opvallende mauw wordt vaak vergeleken met het kwaken van een eend. Dit mauw kan vooral vervelend zijn als ze hulp proberen te zoeken. De tonkanees heeft een sterke behoefte aan genegenheid en kameraadschap.

Fysieke kenmerken

Tonkanees zijn slanke en gespierde katten. Ze zijn meestal zwaarder dan ze lijken te zijn vanwege hun zeer gespierd lichaam. Ze hebben een kenmerkende ovale poot, en een wigvormige kop met grote oren. Ze zijn buitengewoon intelligent, nieuwsgierig, aanhankelijk en geïnteresseerd in mensen. Tonkanees katten zijn speelse katten, maar niet hyperactief. Ze kunnen ondeugend zijn als ze eenzaam of verveeld zijn. De Tonkanees kan vaak gevonden worden op de hoogste objecten in het huis door hun voorliefde voor hoogte. Ze kunnen goed opschieten met kinderen en andere huisdieren. De Tonkanees weegt 4-8 kilo of zelfs meer.

De Tonkanees is er in vier kleuren en vertoont een grote variëteit aan patronen. De drie belangrijkste patronen zijn mink, solid en point. Solid is in wezen een Birmaans patroon in de vacht. Mink is een uniek Tonkanees patroon met schaduwrijke punten, zoals de Siamees, met het lichaam kleur in een tint die in harmonie is met de point kleur. Mink is intermediair tussen Birma en de Siamees, met minder contrast tussen lichaam en benen dan de Siamees. De mink wordt beschouwd als het meest wenselijk voor de show in verenigingen. De meest voorkomende kleuren zijn: platina, champagne, blauw, en naturel. Europese verenigingen accepteren ook rood, crème, karamel, abrikoos en schildpad. Effen tonkanees katten hebben goud of blauw-groene ogen, katten met het points patroon hebben blauwe ogen, en de mink katten hebben aquamarijn als oogkleur.

De sphynx is een kattenras wat is ontstaan in Canada. De kittens worden kaal geboren. Enkele van deze katten worden regelmatig voor reclamedoeleinden gebruikt, zoals bijvoorbeeld de Gillettereclame.

Geschiedenis

Al vele eeuwen geleden werden de eerste haarloze katten gevonden in Zuid-Amerika. Daarnaast worden op diverse andere plaatsen in de wereld ook met enige regelmaat naaktkatten geboren. Naast de Sphynx zijn er nog diverse Russische naaktkatten zoals de Don Sphynx of Donskoy en de Peterbald. De huidige Sphynxkatten stammen af van de Canadian Hairless. Een aantal van deze katten is naar Nederland gebracht waar men begin jaren 80 van de vorige eeuw serieus mee is gaan fokken. Als uitkruispartner is veelvuldig gebruik gemaakt van de Devon rex. Het gen dat de haarloosheid bij de Sphynx veroorzaakt is een recessief verervend gen. Echter vererft dit gen dominant ten opzichte van het Devon rex gen.

De Sphynx ziet er wel naakt uit, maar hij is niet compleet haarloos. De huid van een Sphynx is bedekt met heel korte donshaartjes. Als je de kat aait voelt hij aan als een perzik. Op de oren, snuit, voeten en staart zijn de donshaartjes iets langer dan op de rest van het lichaam.
Sphynx katten hebben extra verzorging nodig ten opzichte van een normale kat. Ze moeten regelmatig gewassen worden omdat de talg op de huid blijft liggen. Bij een normale kat met een normale vacht verdeelt deze zich netjes tussen de haren, maar bij een Sphynx blijft de talg op de huid liggen. De huid wordt hierdoor plakkerig en het talg geeft af op meubilair en kleding. Ook de oren moeten regelmatig schoongemaakt worden, omdat een Sphynx veel last heeft van oorsmeer.

De somali is een elegant gebouwde kat met een getickt tabby langhaarvacht. Het is een dochterras van de kortharige abessijn.

De Abessijn, het moederras van de langharige somali, wordt al ruim honderd jaar gefokt. Door het inkruisen van andere rassen en huiskatten werder er ook langharige kittens geboren. De erkenning van deze langharige abessijn, wat de somali in wezen is, was niet eenvoudig. Veel fokkers meenden dat de langhaar niet in de Abessijn thuishoorde en dat er geknoeid zou moeten zijn met stambomen of dat de gebruikte Abessijnen niet raszuiver zouden zijn. Naar later bleek was de herkomst van het gen voor langhaar al heel vroeg te traceren. Stamboomonderzoek bij de Abessijn bracht aan het licht dat vlak voor en na de Tweede Wereldoorlog er in Engeland enkele langharige huiskatten en ook een pers ingekruist waren waardoor de eigenschap voor langhaar in het DNA bleef rondsluimeren.

Karakter

Somali’s zijn intelligente dieren die graag betrokken willen zijn bij alles wat er in huis gebeurt. Ze zijn zeer op mensen gericht en stellen prijs op een hechte band met hun eigenaar. Het zijn geen katten die gezellig op schoot komen zitten, maar de somali zal altijd in de buurt aanwezig om zich overal bemoeien. Een somali ziet zijn eigenaar meer als maatje om dingen dingen mee te ondernemen dan als baasje. Het zijn kieskeurige en gevoelige dieren. Ze leven liever niet in grote groep, maar als enig huisdier in een huis waar de hele dag niemand aanwezig is vinden ze ook niet fijn. De somali is een actieve en aanhankelijke kat en kan soms wat veeleisende zijn. De Somali is zeer geschikt voor mensen die de combinatie van subtiliteit, gevoeligheid, activiteit, affectie en intelligentie weten te waarderen.

Uiterlijk

De somali is een kleurrijke kat met een duidelijk kenmerkend getickt tabby patroon. De kat heeft een gemiddelde grootte. De somali is elegant maar gespierd van bouw. De uitstraling is actief en alert. De kop vormt een gematigde licht geronde wigvorm met afgeronde contouren en een glooiende neuslijn. De oren staan ver uit elkaar. De kin dient stevig te zijn met een sluitend gebit. De oren zijn alert, groot en gematigd puntig en staan open. De ogen zijn amandelvorming en groot, de kleur van de ogen is goudkleurig tot groen. De ogen zijn omrand door een fijne donkere lijn, omcirkeld door een lichter gekleurd gebied. De staart is stevig aan de aanzet, gemiddeld van lengte en door het lange haar is de staart bossig en eindigt in een brede pluim. De vacht is zacht en voelt zijdeachtig aan.

Verzorging en onderhoud

De vacht van de somali heeft weinig dagelijks onderhoud nodig. Zo nu en dan een borstelbeurt met een zachte borstel om de dode haren te verwijderen is voldoende voor dit ras. De semi-langhaarvacht klit weinig, maar let wel op klitplekjes in liezen. Sommige somali’s hebben een aanleg voor tandsteenvorming en tandvleesproblemen. Let dus goed op het gebit en laat dit schoonmaken door de dierenarts bij de jaarlijkse controle.

Gezondheid

De meeste somalis zijn gezonde, sterke dieren. De gemiddelde levensverwachting van het ras is 12 tot 15 jaar oud. Er komen wel een paar erfelijke aandoeningen voor: progressieve retina-atrofie (PRA) (een erfelijke aandoening die uiteindelijk tot blindheid leidt), amyloïdose (een op termijn dodelijke eiwitafzetting op vitale organen), een Pyruvaat kinase deficiëntie (PKDef) waarop via een DNA getest kan worden en patella luxatie (PL) (loszittende knieschijven). Koop dus alleen een kitten bij een serieuze fokker die zijn ouderdieren heeft laten testen op de aandoeningen.

Basisgegevens

Gewicht: 2,5 – 5 kg.
Karakter: actief, eigengereid, extravert, zeer gehecht aan eigenaar.
Kleuren: alle somali’s bezitten het typerende Ta-gen dat een getickt tabbypatroon veroorzaakt. De wildkleur (zwart) en sorrel (cinnamon) zijn de klassieke kleuren. Ook zijn er blauwe en fawn versies van de Somali. Tevens worden er ook op beperkte schaal andere kleuren gefokt: rood, crème, schildpad, chocolate en lilac. Al deze tinten worden ook in de zilverversies gefokt.

De oorspronkelijke naam van het ras was Khadzonzos. Deze naam werd door de lokale bevolking, de Giriama uit Kenia, gebruikt voor de kat. Waarschijnlijk liep dit ras al vele eeuwen rond voor de komst van westerse kolonisten. De naam ‘Khadzonzo’ betekent ‘lijkt op boomschors’ in de taal van de Giriama en het is duidelijk te zien waarom zij de kat deze naam gaven. De vacht van deze kat is een variant op de tabby die lijkt op boomschors.

Overzicht

De Khadzonzos katten werden ontdekt in de Arabuko-Sokoke bos, aan de Keniaanse kust, door Jeni Slater in 1978. Gloria Moeldrop, een vriend van Slater, bracht een deel van de katten met zich mee naar Denemarken om te fokken omdat zij vreesde voor het voortbestaan van de kat in Kenia. In 1990 heeft ze meerdere katten geïmporteerd uit Kenia om de fokbasis te versterken. De katten werden voor het eerst getoond in Kopenhagen in 1984. Het ras werd officieel erkend door de Federation Internationale Feline in 1993, onder de naam Sokoke. De Sokoke is momenteel ook geregistreerd door de International Cat Association (TICA).
Er is enige speculatie over de vraag of dit een huiskat is of een afstammeling van een wilde kat die zichzelf heeft gedomesticeerd. Met de recent gepubliceerde gegevens in het Cat Genome Project, op basis van DNA-testen, is geconcludeerd dat de Sokoke deel uit maakt van de Aziatische groep van huiskatten en zit er tevens een genetische link naar de Arabische wilde kat in.

Uiterlijk

Sokokes hebben een bruine tabby vacht met ogen die varieren van oranje tot groen. De vacht is kort en grof, met weinig tot geen ondervacht. Recessieve kleuren en eigenschappen zijn zeldzaam bij dit ras. De bekende kleuren tot nu toe (en niet geaccepteerd voor het tonen van het ras) zijn Seal Lynx Point, melanistic (zwart) en blauwe kleuren. Ook is er een langharige kitten bekend. Net als alle van andere kortharige Aziatische katten kan de Sokoke niet goed tegen extreem koude temperaturen. Het lichaam is lang en dun, met lange benen. De achterpoten moeten langer zijn dan de voorpoten, vergelijkbaar met een wilde kat.

Karakter

Sokoke katten zijn zeer actief en genieten van klimmen en praten met hun baasje en andere katten. Ze hechten sterk aan elkaar en hun eigenaar. Deze eigenschap maakt herplaatsing moeilijker voor hen, met een langere aanpassingsperiode dan men kan verwachten bij volwassen katten en oudere al gebonden kittens. Zodra een Sokoke zich comfortabel veilig voelt zal hun zachtaardige en zeer intelligente persoonlijkheid doorkomen.
De Sokoke doet het het beste in een gecontroleerde omgeving, als gevolg van hun vredelievende aard, en ook omwille van hun beperkte weerstand tegen de hedendaagse ziektes bij katten. De Sokoke heeft ongeveer twee nesten per jaar. Seksuele volwassenheid bereikt de kat meestal rond de acht tot tien maanden oud, en de verwachte levensduur is het zelfde als een rasechte huiskat, met 15 jaar een gemiddelde ouderdom. De Sokoke wordt momenteel gefokt en vermeld in Europa en de VS.

De Snowshoe is een zeldzaam kattenras wat zijn oorsprong vind in de Verenigde Staten van Amerika in de jaren 60. Snowshoes werden voor het eerst gezien in Philadelphia bij een fokker van een Siamees. In nest zaten drie kittens met witte voetjes. De fokker, Dorothy Hinds-Daugherty, begon toen met een fokprogramma met wat oorspronkelijk de naam ‘Silver Laces’ zou krijgen: Siamese katten met een bi-colour American Shorthair katten en andere rassen. Vikki Olander breidde het fokprogramma uit met nieuwe fokkers en heeft ook gewerkt aan een volledige erkenning binnen kattenverenigingen van het ras. Ondanks het feit dat het ras al 45 jaar bestaat zijn Snowshoes zeldzaam. Dit is te wijten aan de moeilijkheid van het reproduceren van de aftekingen op de vacht.
De vacht kleur erkend door verenigingen is pointkleur. De kat komt in een verscheidenheid van kleuren voor, hoewel sommige verenigingen niet alle kleuren erkennen. Snowshoes hebben een aanhankelijk en volgzaam karakter.

Rasbeschrijving

Het oor is middelgroot met licht afgeronde toppen. Het hoofd kan driehoekig zijn, maar wel met een traditionele kat look. De kortharige vacht bestaat uit effen witte patronen. Points (oren, staart, face-masker en soms benen) zijn effen zwart-op basis van kleuren. De witte patronen variëren, meestal vallend langs het gezicht, borst, buik en poten. Het lichaam is een effen kleur met subtiele nuances op de rug, schouders en heupen. Voetzolen zijn wit, pointkleur, huidskleur, of gevlekt. De kleur wordt donkerder met de leeftijd, tot aan een chocolade bruine tint toe. De ogen zijn altijd blauw. De staart is middelgroot. Snowshoe katten komen voor in de kleuren blauw, lila, lynxen, fawn en chocolade. De Snowshoe is een middelgrote, lange kat. Katers wegen ongeveer 10 kilo.

Karakter

Snowshoes zijn over het algemeen aanhankelijk, goedaardig, en zacht. Ze genieten van het gezelschap van mensen en worden graag geaaid. Ze kunnen goed overweg met kinderen en andere huisdieren. Snowshoes zijn erg sociaal en volgzaam en tonen grote toewijding en liefde voor hun eigenaren. Snowshoes kunnen genieten van water en zullen af en toe zwemmen. Hoewel de kat zeer actief is, zijn ze niet onrustig.

De Singapura is van oorsprong Singaporees kattenras.

Geschiedenis

Aan het begin van de jaren ’70 van de vorige eeuw kwam een Amerikaanse fokker een kolonie vreemd uitziende katten tegen in Singapore. Hoe ze daar op straat terechtkwamen is nooit duidelijk geworden. Wel is zeker dat de Singapura al lang bestaat. Vanwege zijn wilde natuur werd hij ook wel ‘rioolkat’ of ‘rivierkat’ genoemd. In Singapore werd de kat zelfs afgemaakt door de lokale overheid vanwege de overlast die ze veroorzaakten.
Tegenwoordig heeft de Maleisische regering de Singapura gebombardeerd tot nationale kat en de naam omgedoopt tot Kucinta: een woordspeling op kucing (‘kat’) en (a)ku cinta (‘ik houd van’). De singapura won al snel de harten van de Europese kattenliefhebbers en is op weg om een echt kampioenenras te worden.

Uiterlijk

De singapura is een kleine kat, maar stevig en gespierd. Zijn ronde kop heeft grote oren. De oren zijn breed aan de onderkant en spits bij de punt. De kat heeft enorm grote ogen. De nek is dik en kort, de snuit breed en de neus stomp. De neus en ogen zijn zwart omlijnd. De karakteristieke vacht van de singapura lijkt op een ticked tabby en heeft alleen wat tekening op de rug en poten. De gebruikelijke kleur is bruinzwart agouti. De vacht heeft bruinzwarte spikkels op een ivoorkleurige basis.

Raskenmerken

De Singapure heeft een fijne, korte, dicht tegen het lichaam liggende vacht. De kleur is ivoorkleurig met bruinzwarte spikkels. De ogen zijn groot en rond of amandelvormig. Ze zijn glanzend en groen of goud van kleur. De vacht is eenvoudig te verzorgen en regelmatig borstelen is voldoende. De kat heeft een lief en aanhankelijk karakter en is erg speels.